NATTHI'S NOThing!


Beyond With or Without
 

Categories

Recent Comment


User Online


      User Online
 

Sunday, May 20, 2007

နတၳိရဲ႕ ခရီး (ဗာရာဏသီ)


ေဒ၀ါနံ …..ဧလ…..ပါဋလိပုေတၱ…..ေယ ေကန ပိ သံေဃ ေဘတေ၀။ ဧ စံု ေခါ ( ဘိခု ၀ါ ဘိခုနိ ၀ါ ) သံဃံ ဘာခတိ ေစ ၾသဒါတာနိ ဒုသာနိ သံတံဓာပိယိယာ အာတာ၀ါသသိ အာ၀သယိေယ ေဟ၀ံ ဣယံ သာသေန ဘိခုသံဃသိ စ ဘိခုနိသံဃသိ စ ၀ိနပယိတ၀ိေယ။
.
.
ဘုရင္ အေသာက ပါဋလိပုတ္၌ အမိန္႔ ထုတ္ျပန္သည္။ မည္သူမွ် သံဃေဘဒကကံကို မက်ဴးလြန္ရ။ ရဟန္း ရဟန္းမ တစ္ပါးပါး သံဃာသင္းခြဲမႈ ျပဳလွ်င္ အ၀တ္ျဖဴ၀တ္ေစ၍ မေကာင္းေသာ ေနရာ၌ ေနေစရမည္။ ဤအမိန္႔ကို သာသနာေတာ္႐ွိ ရဟန္း ရဟန္းမတို႔ ၾကားသိေစရမည္။
.
ဒါက မိဂဒါ၀ုန္မွာ ဘုရင္ အေသာက စိုက္ထူေရးထိုးထားတဲ့ ေက်ာက္စာတိုင္က တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္၀က္ပါ။ ဒီစကားေတြဟာ ေကာသမၻီမွာ ႐ွိတဲ့ ေက်ာက္စာနဲ႔ တူညီမႈေတြ ႐ွိတယ္။ သံဃာသင္းခြဲမႈကို တားျမစ္တဲ့ အမိန္႔ျပန္တမ္း တစ္ခုလို႔ သိၾကတယ္။ သံဃေဘဒကကံဟာ ပၪၥာနႏၲယိကံထဲမွာ ပါ၀င္ၿပီး အလြန္ အျပစ္ႀကီးတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ညီညြတ္ေရးကို ပ်က္ျပားေစတဲ့ အလုပ္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ေကာင္းတယ္ မ႐ွိပါဘူး။ ညီညြတ္ေရး ပ်က္ျပားေလေလ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကင္းမဲ့ေလေလပါပဲ။ ယေန႔ ကမၻာမွာ ဆူပြက္ေနရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းဟာ ဒါပါပဲဗ်ာ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀ေက်ာ္က ဘုရင္အေသာကကေတာ့ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို ရည္႐ြယ္ၿပီး ေက်ာက္စာေရးထိုးသြားခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီစကား ေတြဟာ အားလံုးအတြက္ အေရးပါလွပါတယ္။
.
.
၀ဓာယ ဘ၀စကၠႆ၊
၀႗ဒုကၡာ၀စာရိေနာ။
၀ေတၱသိ ပ၀ရံ စကၠံ၊
၀ရညဴ ဘ၀ပါရဂူ။

၀ဋ္ဆင္းရဲခံစားေနရသူတို႔အတြက္
သံသရာစက္ရဟတ္ကို ခ်ိဳးျဖတ္ဖို႔ရာ
ဘ၀ပါရဂူျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဗုဒၶသည္
ဓမၼစၾကာကို လွည့္ေတာ္မူခဲ့ေလၿပီ။
.
ဒီပါဠိကဗ်ာေလးကို ေရးခဲ့တာ အေတာ္ ၾကာၿပီ။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္မွာ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕တဲ့ အညာေႏြညမ်ားကို ျဖတ္သန္းရင္း လြမ္းလြမ္းေမာေမာနဲ႔ ေရးခဲ့တာ။ ဒီကဗ်ာေရးနည္းကလည္း နည္းနည္း ဆန္းတယ္။ ပါဠိဂါထာ ဖြဲ႕သီတဲ့အခါ “႐ွစ္လံုးဖြဲ႕”ဆိုတဲ့ ထင္႐ွားတဲ့ ေရးနည္း တစ္မ်ိဳး ႐ွိတယ္။ တစ္ပါဒမွာ အကၡရာ ႐ွစ္လံုး႐ွိလို႕ဒီလိုေခၚေပမယ့္ တစ္ဂါထာမွာ ေလးပါဒ ႐ွိလို႔ သံုးဆယ့္ႏွစ္လံုး ႐ွိတယ္။ အခု ဒီဂါထာမွာလည္း သံုးဆယ့္ႏွစ္လံုးပဲ ႐ွိတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ပါဒ တစ္ပါဒမွာ “၀” အကၡရာ ႏွစ္လံုး ပါရတယ္။ အစဆံုးနဲ႔ ငါးလံုးေျမာက္ေနရာေတြမွာ သူ႕ေနရာနဲ႔သူ ထားရတယ္။ ေလးပါဒဆိုေတာ့ ႐ွစ္လံုးေပါ့။ အဲဒီလို ေရးၿပီးတဲ့အခါ ဂါထာကို စက္၀န္းနဲ႔ လွည့္လိုက္ေတာ့ ႏွစ္ဆယ့္ေလးလံုးရယ္ အလယ္က “၀” တစ္လံုးရယ္ စုစုေပါင္း ႏွစ္ဆယ့္ငါးလံုးပဲ ေတြ႕ရေတာ့တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တူတဲ့ “၀” ႐ွစ္လံုးကို တစ္လံုးထဲပဲ ေရးျပထားတာေလ။ လွတာေပါ့ေနာ။
ေရးခါစကေတာ့ နည္းနည္းခက္တာေပါ့။ “၀”လံုးကလဲ ဘိုးဘိုးေအာင္ကလြဲၿပီး တျခားသူေတြ အတြက္ အေတာ္ ႐ွားတာကိုး။ ဒီဂါထာမ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီး မေရးျဖစ္ဘူး။ ဆယ္ပုဒ္ မျပည့္ဘူး။ ျပည့္တဲ့အခါ ဒီကဗ်ာမ်ိဳး ေရးတတ္ေအာင္ သင္ျပေပးတဲ့ ဆရာသမားကို ပူေဇာ္မယ္လို႔ စိတ္ကူးထားတာ။ တကယ္တမ္း ေျပာရရင္ ျမင္ဆရာပါ။ သူေရးတဲ့ ဒီလို ဂါထာမ်ိဳးေတြကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ လိုက္ေရးုျဖစ္တာကိုး။ ဆရာျဖစ္သူ မ်က္ကြယ္ျပဳသြားတာေတာင္ အေတာ္ ၾကာေနၿပီေကာ။ လြမ္းေမာစရာပါဗ်ာ။
ဒီကဗ်ာထဲမွာပါတဲ့ “ဘ၀စကၠ” နဲ႔ “ဘ၀ပါရဂူ”ဆိုတဲ့ စာလံုးေလးေတြကို အရမ္း ႀကိဳက္တယ္။ ပါဠိစာေပထဲက ေတြ႕တာပါ။ ေ၀ါဟာရ အေနနဲ႔ေရာ အဓိပၸါယ္အရေရာ အေတာ္ေလးကို ပီပီျပင္ျပင္႐ွိတယ္။ ကိုယ္ေရးတာ ကိုယ္ ခ်ီးမြမ္းခန္း ဖြင့္သလိုမ်ား ျဖစ္ေနမလား မသိဘူး။ ၾကြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႀကိဳက္တာပါ။ ဘ၀စက္နဲ႔ ဓမၼစက္ အၿပိဳင္ လည္ပတ္တဲ့ တကယ့္ကို ဆန္းၾကယ္လွတဲ့ သေဘာတရားေတြ, ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ “ဘ၀ပါရဂူ”ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕ေတာ္ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို မွန္းဆရင္းနဲ႔ ဒီကဗ်ာေလးကို ေရးဖြဲ႕မိခဲ့တာ။ အဲဒီတုန္းက ဗာရာဏသီ မိဂဒါ၀ုန္ကို ေရာက္ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ မထင္မိခဲ့ဘူး။ ေရာက္ေတာ့မွ ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ ရတနာသံုးပါးကို ပူေဇာ္ခြင့္ရလိုက္တာ အေတာ္ ၾကည္ႏူးမိတယ္။ ဟုတ္တယ္ဗ်။ မိဂဒါ၀ုန္မွာ ရတနာသံုးပါး အစံုအညီ ျဖစ္လာတာပဲေလ။
.
.
ဗာရာဏသီကို ႏွစ္ေခါက္ ေရာက္ဖူးတယ္။ အိႏၵိယ ေရာက္ခါစ ၂၀၀၅ ဇူလိုင္ ၈ ရက္ေန႔က တစ္ေခါက္။ နီေပါႏိုင္ငံ လုမၺိနီနဲ႔ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဥတၱရာပရာေဒ့႐ွ္ျပည္နယ္ေတြကို ေလ့လာေရး ခရီး ထြက္ရင္း ၂၀၀၇ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၆ရက္ေန႔မွာ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ႏွစ္ေခါက္စလံုး အေျပးအလႊားပဲ။ ဘုရား႐ွင္ကို ပၪၥ၀ဂၢီ ငါးဦး ႀကိဳဆိုတဲ့ေနရာ ေခ်ာက္ခန္ဒီေစတီ, မိဂဒါ၀ုန္က ဓမၼစၾကာတရားေဟာတဲ့ေနရာ ဓမၼရာဇိကေစတီနဲ႔ အနတၱလကၡဏသုတ္ ေဟာတဲ့ေနရာ ဓေမၼခေစတီ, ေ႐ွးေဟာင္းသုေတသနျပတိုက္ေတြကိုပဲ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ျပတိုက္ထဲမွာ အေသာက ေက်ာက္စာတိုင္ ထိပ္ပိုင္း ႐ွိတယ္။ အိႏၵိယရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္တံဆိပ္ အေနနဲ႔ အသံုးျပဳထားတယ္။ ျခေသၤ့ေလးေကာင္ ေက်ာေပးၿပီး အရပ္ေလးမ်က္ႏွာကို မ်က္ႏွာမူထားတဲ့ ပံုရိပ္ဟာ အေသာကဘုရင္ရဲ႕ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားမႈကို ထင္ဟပ္႐ံုတင္ မကဘူး။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ရဲရင့္ျမင့္ျမတ္တဲ့ တရားဦး ေဟာၾကားဟန္ကို သက္ေသ ျပဳေနတာလဲ ျဖစ္တယ္။
.

.
ကုလာစေလ ၀ိတၳရိ စကၠ၀ါေဠ၊
၀ရိႏၵဳသိဟႆ သဘာ၀နာေဒါ။
ဒရာ အေပတာ သုဒဟႏၲဳ ေသာတံ၊
စဇႏၲဳ ဇီ၀ံ ၀ရပါဒမူေလ။

ေတာင္စဥ္ခုႏွစ္သြယ္ ေတာစဥ္ခုႏွစ္ထပ္ စၾကာ၀ဠာ အရပ္ရပ္၌
ျမတ္ဗုဒၶတည္းဟူေသာ ျခေသၤ့မင္း၏
သစၥာတရားဟူသည့္ ဟိန္းေဟာက္သံသည္ လြင့္ပ်ံ႕ေနေလၿပီ။
မေၾကာက္မ႐ံြ႕ ရဲ၀ံ့သူတို႔ နားစြင့္ထားၾကေပေတာ့။
ေျခေတာ္ရင္းမွာ အသက္ အပ္ႏွင္းၾကေပေတာ့။


(မိဂဒါ၀ုန္၌ ျပဳျပဳသမွ်ေသာ ကုသိုလ္ေကာင္မႈ အဖို႔အစုတို႔ကို ေက်းဇူး႐ွင္တို႔အား အမွ် ေပးေ၀ပါ၏။)
.
ခံစားခ်က္။ ။က်မ္းမာေရး မေကာင္းလို႔ လူေမာ စိတ္ေမာနဲ႔ ဘေလာ့ခ္ဘက္ကို မလွည့္ႏိုင္ ပိုစ့္ေတြ မေရးႏိုင္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဘေလာ့ခ္နဲ႔ ပတ္သက္တာ ဘာမွ မၾကာေသးေပမယ့္ သံေယာဇဥ္ေတာ့ အေတာ္ ျဖစ္တာပဲ။ ကံကုန္ရင္ေတာင္ ျပန္ဆံုေနမလား မသိ။




Labels: ,

Posted by Natthi at

2 Comments:

Blogger ေမဓာ၀ီ said...

“ညီညြတ္ေရးကို ပ်က္ျပားေစတဲ့ အလုပ္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ေကာင္းတယ္ မ႐ွိပါဘူး။ ညီညြတ္ေရး ပ်က္ျပားေလေလ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကင္းမဲ့ေလေလပါပဲ။”
အဲဒီစကား တကယ္မွန္တာပဲ။
၀အကၡရာ ၈-လံုးပါတဲ့ ဂါထာေလးလည္း သေဘာက်တယ္။
ရွင္းျပထားေတာ့မွ ဒီဂါထာရဲ႕ တန္ဖိုးကို ပိုသိတာေပါ့။ ၾကြားတယ္လို႔ မထင္ပါဘူး။
ဒါနဲ႔ ေနေကာင္းသြားျပီလား ကိုနတၳိ …
က်န္းမာပါေစရွင္ …

May 20, 2007 at 4:16 PM  
Blogger နတၳိ said...

ေမဓာ၀ီ…ဟုတ္ကဲ့။ “သမဂၢါနံ တေပါ သုေခါ” ညီညြတ္ရင္ ခ်မ္းသာသတဲ့။
“၀”ဂါထာေလးရဲ႕ အလွအပကို သိတဲ့ အတြက္ အရမ္း ၀မ္းသာမိပါရဲ႕။
က်န္းမာေရးကေတာ့ ေဆးစစ္လိုက္မွ အေတာ္္ ညံ့ေနတာ သိရတယ္။ ဂ႐ုစိုက္ ကုရင္ေတာ့ ေပ်ာက္မွာတဲ့။

May 21, 2007 at 8:54 AM  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]