နကၡတၱရေည ဟသိတံ ကေရာေႏၱ၊
ၾသဒါတ၀ေဏၰာ သကေလာ ပေဒေသာ။
ဒုဗၺဏၰ႐ူေပါ ပန ေရာဒမာေန၊
ေန၀မၸိ ဟာသံ ကရိ သဗၺဒါ ေသာ။
လျပည့္၀န္း
ၿပံဳးရယ္တဲ့အခါ
ေလာကတစ္ခြင္လံုး
ေငြေရာင္စဥ္
ယွက္သန္းေနေလရဲ႕…။
ငိုေၾကြးတဲ႔အခါမွာ
မလွမပ ျဖစ္ေရာ…။
ဒါေပမယ့္
သူ
အၿမဲတမ္း
မရယ္ဘူးေနာ္။
Labels: MY POEM
Posted by Natthi at
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]