၀သႏၱိ ၀ါတံ ကိရ ဘကၡယႏၱာ၊
ကုလာ၀ေကေယ၀ ဇိဃစၦမာနာ။
မရႏၱိ ဧ၀မၸိ န ခုဒၵဂိဇၥ်ာ၊
အေဟာ ပိပါသာယ.ဓိ၀ါသနတၱံ။
လင္းတေပါက္စေလးေတြ
ေလကိုသာ စားၿပီး
အသိုက္ထဲမွပဲ ေနရ႐ွာသတဲ့။
ဒါေတာင္…
ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ဘဲ
မြတ္သိပ္မႈဒဏ္ကို
ခံႏိုင္ရည္႐ွိပုံုကေတာ့
အံ့ၾသေလာက္ပါရဲ႕…။
Labels: MY POEM
Posted by Natthi at
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]